Bo, kiedy bierzesz na siebie za dużo...

Tego wieczoru długo nie mogłam zasnąć. Myślałam o pracy, o niedokończonych projektach i nadchodzącym poranku. Szukałam oddechu. Nie mogłam go znaleźć w dusznym pokoju, dlatego wyszłam na balkon. Porywisty wiatr zaprosił mnie do siebie - zupełnie jakby wiedział czego potrzebuję. Zostałam.

Siedzieliśmy w ciszy, wzajemnie się obserwując. Nagle wiatr zmienił kierunek. Poczułam, jak po mojej twarzy biegną zimne krople deszczu. Niewiarygodne, ale ta chwila była wyjątkowa. Postanowiłam ją uczcić. Wybiegłam do kuchni i chwyciłam kieliszek czerwonego wina. Kiedy wróciłam, wiatr bawił się w najlepsze z letnim deszczem, oferując mi kolejną porcję orzeźwienia. W końcu roześmiałam się głośno i prawdziwie! Nie sądziłam, że to tutaj odmieni się mój mały świat. W jednej chwili zrozumiałam, że bycie zawsze na czas, gotowym i pełnym sił jest możliwe, ale ma także swoją cenę. I ja właśnie musiałam tą cenę zapłacić.

Dobrze, jeśli chcesz i masz ochotę. Na nowe wyzwania, obowiązki i emocje… Gorzej, jeśli one sprawiają, że tracisz kontakt z rzeczywistością. Odkąd pamiętam, zawsze byłam osobą bardzo ambitną i pragnącą robić wszystko najlepiej. Nie chciałam funkcjonować w przedpokoju własnego życia. Dawałam z siebie maksymalnie dużo i liczyłam na to samo, niestety nie zawsze tak było. Pomyśl, że jesteś na samej górze i nagle niespodziewanie z niej spadasz. To boli, cholernie boli. W pierwszej chwili poddajesz się, przestajesz wierzyć, ale później Twój zapał wraca. Do mnie też wrócił… ale ubrany był już w zupełnie inne słowa i doświadczenia. Mówi się, że człowiek uczy się przez całe życie. Nie do końca. To sytuacje, które go dotykają wymuszają na nim naukę. I dobrze, jeśli potrafi wyciągnąć z nich cenną lekcje. Ja to zrobiłam. Ale niektórzy nie potrafią, wciąż się czołgają i nie widzą w tym nic cennego...

Teraz, za każdym razem kiedy pojawiają się w moim życiu momenty "prawdziwej jazdy bez trzymanki", oddalam się od tego, wychodzę na balkon, żeby zaczerpnąć świeżego powietrza. Myślę o tym, co jest dla mnie najważniejsze. Rodzina, dom, zdrowie. Poszukuję równowagi i spokoju, bo łatwo zachłysnąć się chwilowym uniesieniem i oddalić od tego, co kiedyś było priorytetem. Dlatego teraz ciągłemu podenerwowaniu mówię - "do widzenia", bo wiem, że jego owoce są dla mnie trujące. 

"Bo trzeba w życiu czuć, kochać, upadać, z dna się podnosić, być szczęśliwym, cierpieć, widzieć więcej, przeżywać mocniej, popełniać błędy, potrafić je naprawiać i głębiej żyć, by umieć być człowiekiem. Czasem trzeba zapomnieć. Czasem trzeba milczeć. Czasem trzeba czuć i uśmiechać się… bo zawsze jest jakieś jutro."


Jeśli właśnie bierzesz na siebie za dużo - odpuść. Daj sobie czas. Siły wrócą i zaczniesz od nowa!


Ściskam Cię ciepło.

A na zdjęciach Londyn, uchwycony podczas naszej kwietniowej wyprawy :)

zdjęcia: Mateusz

BLUZKA - Zara (podobne znajdziesz Tutaj)
SPODNIE - Tallinder (podobne znajdziesz Tutaj)
KURTKA SKÓRZANA - Tallinder (podobne znajdziesz Tutaj)
APASZKA - Kazar (podobne znajdziesz Tutaj)
TOREBKA - 3.1 Phillip Lim
OKULARY - Cheap Monday

PAZNOKCIE - Studio Papaya