Jak ze sobą nie postępować? O sposobie myślenia, który ma na nas wpływ...

Najwięcej tematów do wpisów powstaje, kiedy moja głowa dryfuje w chmurach. To tam uwalnia się poczucie kreatywności. Chcę tworzyć, pisać, czytać, rozmyślać. Piękno natury i widok świata z tej perspektywy ogromnie mnie odpręża. Kiedy kilka dni temu przelatywaliśmy nad górami wyobrażałam sobie nasze życie...pełne zwątpień, gorszych i lepszych dni. Wchodzimy na szczyt, a później brutalnie znajdujemy się w dołku. To całkowicie normalne. Zmienność i przemijanie. Wyobrażasz sobie pozostawać w jednym miejscu przez całe życie, niezależnie od tego jak bezpieczne byłoby? To nudne. Każda perspektywa rodzi nowe możliwości i uczy nas pokory. Kształtuje charakter. A to jest ogromnie ważne, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy egocentryzm rośnie w siłę. Życie ciągle chce być z nami w kontakcie, stąd te lepsze i gorsze dni. Wzloty i upadki. Mokre policzki i uśmiechnięte usta. Doświadczamy...

"najlepszą drogą jest kochać siebie i innych, ale najpierw siebie..."

Najgorsze co możemy uczynić wobec siebie to na siłę dopasowywać się do jakiegoś modnego trybu życia. Coś co uwiera nasz umysł, nasze ciało, ale uczestniczysz w tym, "bo tak się robi, bo tak robią inni". Im jestem starsza, tym z większą świadomością podchodzę do życia. To wieloetapowa praca i jeszcze wiele przede mną, ale niezwykle ważna. Daje ukojenie, spokój i satysfakcję, ale nie taką na zasadzie: "Jestem najlepsza i przestałam was słuchać", tylko "akceptuję otoczenie w jakim żyję, nie ze wszystkim się zgadzam, dlatego w pewnych decyzjach postąpię odmiennie". Dzięki temu czuję się wolna od nakazów i wiem, że są wśród nas kobiety, które pragną doświadczać piękna życia w podobny sposób. To tam chcę kierować myśli i energię. Wiem, że znajdą się osoby, które to wyśmieją i zlekceważą, ale czy wszystko co robimy musi odpowiadać każdej spotkanej osobie? Być może wynika to z czasów dzieciństwa, kiedy staraliśmy się sprostać wymaganiom rodziców, nauczycieli, przyjaciół...to niestety rodzi frustrację i bunt, który odbija się na każdym polu. Jako nastolatka starałam się postępować ciągle tak, aby nie zawieść innych, a nie miałam świadomości, że największą krzywdę sprawiam sama sobie. Dopiero teraz, po kilkunastu latach, zaczynam rozumieć, gdzie tkwiła przyczyna. Zrozumiałam, że ludzie mogą mnie akceptować i lubić po prostu za to, kim jestem, a nie za to, co robię lub nie, jak wyglądam i czy wybrałam właściwy kierunek studiów. Długo umniejszałam wszystkim swoim mniejszym i większym osiągnięciom. Karciłam się i wciąż wymagałam więcej... To ogromny błąd. Słowa Katarzyny Miller otworzyły mi oczy na wiele spraw - "najlepszą drogą jest kochać siebie i innych, ale najpierw siebie. A potem się widzi przyrosty - tolerancji, braku zazdrości o coś. To znaczyło, że coraz bardziej kocham siebie. Bo jeżeli coś mi się u kogoś podoba, a tego nie mam, to znaczy, że ja tego chcę i albo to sobie dam, albo nie. Jak się kocham i lubię, to ja sobie zacznę dawać. Może nie od razu, ale powoli..."

więcej swobody, zrozumienia, siły...

I pomału zaczęłam sobie dawać więcej swobody, zrozumienia, siły, cierpliwości, bo tego mi najbardziej brakowało. Ta nauka trwa nadal...wciąż łapię się na tym, że biczuje sama siebie i wpędzam w poczucie beznadziei, ale staram się to kontrolować. Grunt to trzymać rękę na pulsie lub mieć osobę, która nam będzie przypominać o naszym poczuciu wartości. Bo każdy z nas je ma, ale niestety nie wszyscy trafiają na osoby, które mogłyby im o tym przypominać. Ruminowanie i powracanie do złego to kolejny niewłaściwy sposób reagowania. Przeszłość jest dla nas nauką, ale nie może być podstawą, którą wykorzystujemy, gdy tylko na horyzoncie pojawia się problem. Możemy wyciągnąć z niej wnioski, ale nie możemy wmawiać sobie, że skoro raz zawaliłam, nie dałam rady, odpuściłam, teraz będzie tak samo, bo wiesz, że wcale tak być nie musi.

Pomyśl czy warto powracać do złych wydarzeń z przeszłości, które ranią nasze serca i dusze? Oczywiście, że nie. One mają potencjał zainfekowanego sposobu myślenia, którego my już nie chcemy doświadczać w naszym obecnym życiu...

Zdjęcia wykonaliśmy w klimatycznej Maladze.

zdjęcia: Mateusz

BLUZKA - H&M Trend
PŁASZCZ, JEANSY - Zara
MARYNARKA - Mango
BOTKI - Renee (Ten model)
BIŻUTERIA - Apart